Στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα για άλλη μια φορά αναφέρθηκε το ζήτημα των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.). Ποιος είναι, όμως, ο ορισμός και ο σκοπός των Μ.Κ.Ο. και για ποιο λόγο απασχολούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τόσο συχνά;
Οι πρώτες διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις δημιουργήθηκαν το 1839 και συνέβαλλαν στην κατάργηση της δουλείας και στην διεκδίκηση της γυναικείας ψήφου. Η ονομασία Μη Κυβερνητική Οργάνωση ειπώθηκε για πρώτη φορά το 1945 με την ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Αν κι έχουν δοθεί πολλοί ορισμοί με σκοπό να αποσαφηνίσουν την έννοια ενός Μ.Κ.Ο., δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος, στον οποίο θα μπορούσαμε να γράψουμε για να την προσδιορίσουμε. Ωστόσο, θα μπορούσε να ειπωθεί οτι ο σκοπός των Μ.Κ.Ο. είναι η προσπάθεια αντιμετώπισης κοινωνικών προβλημάτων, όπως είναι η ιατρική περίθαλψη, η εκπαίδευση, η φτώχεια, η κοινωνική ανισότητα, η προστασία του περιβάλλοντος κ.λ.π. σε διεθνές ή εθνικό επίπεδο. Αποτελούν μέρος της κοινωνίας των πολιτών και στοχεύουν στην κάλυψη αδυναμιών και παθογένειών του κράτους πρόνοιας. Αξίζει να σημειωθεί οτι οι Μ.Κ.Ο. δεν σχετίζονται με καμία πολιτική οργάνωση ή κόμμα, ενώ ο οικονομικός προϋπολογισμός τους προέρχεται από Ευρωπαϊκά κονδύλια, δωρεές και χορηγίες από φυσικά και νομικά πρόσωπα κι ενίοτε μπορεί να χρηματοδοτούνται από το κράτος για κάποιο κοινωνικό πρόγραμμα, που επιθυμούν να υλοποιήσουν. Λόγω των Ευρωπαϊκών και κρατικών επιδοτήσεων, που λαμβάνουν, ασκείται έντονη συζήτηση και κριτική για το έργο των Μ.Κ.Ο..
Η διαχείριση του δημόσιου χρήματος είναι ένα μείζων πολιτικό και κοινωνικό θέμα. Και ορθώς είναι. Η κατασπατάληση και η διαφθορά, που πολλές φορές συνδέεται με αυτό, είναι πλέον η ελληνική πραγματικότητα κι οχι ένα σκάνδαλο, όπου ξαφνικά ανακαλύψαμε την αληθινή διάσταση των πραγμάτων. Οι κρατικές επιδοτήσεις με υπέρογκα ποσά σε Μ.Κ.Ο. δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο. Και στο παρελθόν έχουν υπάρξει παρόμοια φαινόμενα είτε είχαν την ίδια ειδησεογραφική έκταση είτε όχι. Δεν θα διαφωνήσω με το γεγονός οτι υπάρχουν πολλές Μ.Κ.Ο., οι οποίες δεν συντελούν κανένα κοινωνικό έργο ή το έργο στο βαθμό που επικαλούνται οτι πραγματοποιούν και κύριος σκοπός τους είναι η εκμετάλλευση του δημόσιου χρήματος για προσωπικό όφελος. Καιροσκόποι υπήρχαν και υπάρχουν σε όλες τις εποχές και τις κοινωνίες. Το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Αυτό που χρειάζεται να μας προβληματίσει είναι οι λόγοι που πολιτικά και διοικητικά πρόσωπα υψηλής θέσεως εγκρίνουν και δίνουν τέτοιες μεγάλες επιδοτήσεις σε αυτές τις Μ.Κ.Ο. χωρίς να υπάρχει ο απαραίτητος σχεδιασμός και έλεγχος των κοινωνικών και οικονομικών προγραμμάτων. Επιπλέον, γιατί μέρος αυτών των χρημάτων δεν αξιοποιούνται για την δημιουργία, την βελτίωση και την αναβάθμιση δημόσιων οργανισμών και φορέων πρόνοιας αλλά δίνονται για τον ίδιο σκοπό σε Μ.Κ.Ο.. Αντί, λοιπόν, να κατακρίνουμε συνολικά όλες τις Μ.Κ.Ο. ως διεφθαρμένες και να ζητάμε την κατάργηση των κρατικών επιδοτήσεων προς αυτές, αποσιωπώντας το γεγονός οτι υπάρχουν Ελληνικές Μ.Κ.Ο. με αξιόλογο και σημαντικό κοινωνικό έργο, ίσως θα έπρεπε να αποδώσουμε τις ευθύνες εκεί που αντιστοιχούν. Δηλαδή στους πολιτικούς και σε υψηλόβαθμα διοικητικά στελέχη. Το “σκάνδαλο” των Μ.Κ.Ο., όπως και κάθε σκάνδαλο, είναι μια πολύ καλή αφορμή για να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε ποιους θέλουμε να διοικούν και να αξιοποιούν το ελληνικό δημόσιο χρήμα σε ευρωπαϊκό, εθνικό και τοπικό επίπεδο. Ιδιαιτέρως τώρα, όπου σε σύντομο χρονικό διάστημα θα διεξαχθούν οι εκλογές για τους ευρωπαϊκούς, περιφερειακούς και τοπικούς εκπροσώπους μας.
Το συγκεκριμένο άρθρο εμπεριέχει πνευματικά δικαιώματα. Αναπαραγωγή όλου ή μέρους αυτού του άρθρου μπορεί να γίνει με την συγκατάθεση της συγγραφέως ή με αναφορά της ιστοσελίδας www.marialykousi.gr. Πρώτη δημοσίευση έγινε στην «Ηχώ του Φαλήρου» στις 1/04/2014.